“Wêjeya bêpêkenok, wek deşta bêav e. Kurdan her serpêhatiyên xwe yên dijwar pêkenonkek pêve kirine. Li deşta Amedê hunerên Hezroyiyan yên nepenî bi nav û deng in. Lê li gundekî Hezroyê ji bo ku nav ji ser xwe hilînin gundî biryar didin ku rojekê hemû bi hev re xwarinekê çêkin, bibin ser rê da ku rêwî jê bixwin. Yek ji gundiyan, ji kevaniya xwe re dibêje; madem her kes dê xwarinê çêbike, em ê jî avê bibin. Şerbikê avê tije dikin û diçin ser rê, dinêrin ku tu kesî xwarin nanîne, ji dêvla xwarinê av anîne.

Riza Ûyar ji Hezroyê yre, bi rêya karê xwe li gelek herêm, bajar û gundên Kurdistanê doş bûye, pêkenok daye hev û di “Destmêja çi halê çi” de gihandiye me xwendevanan. Îcar hûn û Riza Ûyar li hev.” Seyîtxan Anter