“- Te her dera min sor kiriye yadê! Ez ji vî lûfikê zer nefret dikim û ji şeva yekşemê jî, heta ji kartolan jî û ji mektebê jî. Xwezî her tim havîn bûya, qet ji çolê nedihatim malê û min ê her tim xwe di çêm de bişûşta! 
- Wele heft çem jî te helal nakin, gemarokoo! Nizanim bê tu li kê çûyî! Wele tu kes di ziryeta me de wek te qirêjî tune ye! 
- Erê, ez zanim yadê ku di serşokê de tu xwîna min jî vexwî, dilê te li min rehet nabe! 
- Hişş be zimandirêj!
Xirt, xirt, xirt, xirt, … , xirt!
Axx, ûyy, axx, ûxx, axx, ûyy!…”