Hebûn li ser mekanî pêk tê. Mirov dikarin li ser mekanî bifikirin û

hebûna xwe jî li ser mekanî tecrube bikin. Mekan ji ber vê xwedî

wateyek ontolojîk e. Mirov dema ku hebûna xwe difikire an jî li ser

hebûna xwe pirsan dike gelek caran pirsên bi mekanî re têkildar dike

wek; “ez li vir, li vê dinyayê, li vê cihî, li kaînatê û hwd. çi dikim?”

dipirse. Ev û pirsên wek van derheqê mekan û hebûnê de elbet

nêzikahiyek datîne ber me û me sewqê fikirîna li ser mekanî dike. Li

gor zanînên me yên îro diyar e ku dinya/feza/gerdûn ji berê heta niha

wek niha nebûye û ihtimal e dê di pêşerojê de jî wek îro nebe.

Mekan, ji berê heta bi awayê xwezayî wek ku parzemîn ji hev dûr

dikevin an nêzikê hev dibin an jî wek deverên ku di demên kevnar de

av bûye û îro çiya ne di nav guherînê de ye. Em dikarin bibêjin ku mirov

û candarên din jî ji ber ku di nav mekanî de ne elbet pê re têkilî datînin

û ev yek jî dibe sedemê guherîna mekanî. Guherîna mirovan dibe ku bi

xwe re guherîna mekanî jî bîne yan jî bereksê vê guherîna mekanî jî

dikare ê mirovan ji aliyê civakî ve biguherîne. Em dikarin vê ji bo ajalan

jî bêjin dema ku ajalek ji cihê xwe yê sabit yan jî derdora hînbûyî û