Kurdgalnamek (Kurdbêjname)

Di warê qeydên nivîskî yên dîrok û şaristaniya neteweya Kurd de em dikarin behsa navê komek kelepûrên balkêş bikin. Awesta û Dînkurd du kitêbên giranbuha yên dînî yên a Kurdî hatine nasîn. Teng Gilo yê bi navê Şingulê hatiye nasîn, di sala 700'ê beriya zayînê de bi Kurdî kitêbek li ser dîn û stêrnasiyê nivîsiye. Aryate bizişkekî Kurd ê bi nav û deng bûye di sala 668'ê beriya zayînê de li ser zanista bizişkiyê bi rênivîsa Kurdî nivîsiye. Home kitêb tenê beriya hatina dinyayê ya Mesîh û Îslamê hatine nivîsandin, em dikarin behsa navê Awesta, Dînkurd, Bendhisen, Datistan Dînîk, Artay Wêrafname, Karnameya Erdeşêrê Babekan, Padkar (Yadgarê Zerîran), Dastan R îdk, Xesro Giwatan û Xutayê Name bikin. Cihê ecêbiyê ye ji bilî single tûkan, home û kelepûrên nivîskî yên kevn a giştî ji nav çûne yan ne li ber dest.

Ji ber wê, di vê girêdanê de, peydakirina kitêba “Kurdgalnamek”ê ku di sala 1659'ê zayînî de ji aliyê Kurdekî Zengene yê Beluçî Axwend Mihemed Salih Zengene ve hatiye nivîsandin, xezîne û shahkareke dîrokî ya bi qîmet û mezin e ku (valatiya ) dîroka Kurd û Baluçan tijî dike.

Kurdgalnamek behs dike dema ku Keyqubadê paşayê mezin ê Kurdê Madan di sala 853'yê beriya zayînê de bingeha dewleta Kurdan a Madî danî û piştre bi Efrasiyabê paşayê Tûranê re dest bir dirt, Kurdên Beluçî bi piştgiri Ya Keyqubad li dijî Efrasiyab evil kirin. Piştî şikandina Efrasiyab û dagirkirina navçeyên selteneta Tûranê, Keyqubad Kurdên Beluçî li navçeyên hatine dagirkirin, that is, Baluçîstana vê serdemê ku dikeve rojhilatê selteneta Madê bi cih kirin.

Kurdên Beluçî ku destpêkê wek Kurdên Madê û li gel şertên serdemê bi navê Beluç û Birahuyî (Biraxoyî) hatin nasîn, venegeriyan ser erdê bav û bapîrên xwe Kurdistana kevn (Media) û li navçe Yên Baluchistan and serdemê bi cih bûn.