Lalo Kerim

Di salên 1950-1953î de karkerên kurd li Germiyanê, Herêma Horînê, Şêxanê, Deşta Dizeyê û li herêmên cuda yên Iraqê jî cotkar û Iraqî li dijî axa û derebegên serdemê, regimeên pashayeti yê serî hildane. Bizava çîna karker û cotkarên kurd, di pexşanên wê serdemê yên kurdiya soraniyê de jî cî girtina. Yek ji wan peşxana jî berhema Lalo Kerîm a Cemal Nebez e.

Zûrbûna Cemal Nebez, li ser sitem, zehmetî, nebûna yeksaniyê, pirsa çîna karker û rêncberan a li nava civaka kurdî ye û ji ser jiyana Lalo Kerîm tê vegotin ku Lalo Kerîm mirovekî “namo” ango bêgane ye….

Lalo Kerîm, kesayetê sereke yê berhemê kalekî zeyîf e û milên wî sist in, li gundekî ne diyar e û dev û çavên wî li yên xelkê gundî jî naçin. A zarekî taybet qise dike ku ew zar jî ne weke yê xelkê gund e. Lalo Kerîm, serpêhatiya namoyekî ango biyaniyekî li nava komelgeha cotkar û karker a kurd.

“Lalo Kerîm” piştî “Di xew de” û “Meseleya Wijdanê” sêyemîn pexşana kurdî-soranî ye, sala 1956an diameter bûye. Wek herdu çîrokên pêşî pir serkeftî eat. Hersê jî tevî ku ê destpêkê ne, di nav berhemên herî head ê kurdî de ne ne.

Berhem serboriya Lalo Kerîm û du pêşekiyên Cemal Nebez ên di qonaxên ciyawaz ên salên 1968 û 1986ê nivîsîne li xwe digire.