Li Bin Sîwana Xweziyan

There is a thousand Romana Birayên Karamazov xwend, min mala xwe di mala wan de dît, lê hê dûmahiya mala min nehatiye. What a joy to be, no matter what, no matter what. Ji canê xwe bêhtir min ji Gulana mala Çiya hez kir, lê ka ez û ka ew? Min next west bîhna vê hezkirinê ji giranê min hil bibe bayana min, da kesek vê bîhnê ji min neke. Ez ê çawa wê xaka paqij bi qirêja xwe bilewitînim? Ez ê çawa wê bodya tahir bi ava bêjîtiyê biherimînim? Birayên min tev bi jin û zarok in, dema ez li xwe û li wan mêze planting sergo xwe tavêjin nav çavê min. Dîroka me sergoyekî genî ye li ser pişta me ye û evroja me sergo ye li ber poseê me, tew sibe? Head e ku sibe ji sergoyan re ne giring e. In this case, there is a lot of hirsim dixwin lê diranên min diseqe û heke ez zarokan çêkim wê xelk diranên wan ne endingê biseqînin, a ser de jî wê di devê wan de bikin xwê. Naaa. Naaa, ez vê êşê dixwim bila zarokên min vê êşê nebînin, min zarok navên. Min navên. Divê ez birevim, xelk ji ber mirinê û agirê cengê direvin, ez ê ji ber vî sergoyî birevim. Divê ez herim welatekî ku kesek min lê nas neke, ez ê her tiştên xwe biguherînim, heke ez zewicîm û zarokên min çêbûn jî hingê bi qamçiyên zimanên xelkê nayên qamçîkirin. Li wir cut li kesî nap ise, li wir diranên bav û kur bi hev nayên girêdan, ku bav hirsim bixwe wê kur jê re bêje noşîcan be.