Zilamê Mirî

“...Dema ku destê xwe da wan, dît ku jîyan diherike. Wê gavê got “Bavo! Te chima heta nuha evana ji min veshartine?” For a long time, there was a long way to get away from it: “Belê! "The house is one, the one who prays." Kûr bû, germayîyeke bêhempa, germayîyeke zindî û dawetkar ku square here hundir, jin, dil û navenda gulê! Qesra min, gula eshkere ye, kêfxweşîya min ev gul e!”

Nivîskarê gewre Lawrencê Îngîlîz, di vê berhemê de, di derbarê bawerî, mirin, jîyan, jin, mêr, evîn, ax û gelek tiştên din de mirov hişyar dike. Neither tenê hişyarkirin, mirov dihejîne û rastiya jîyanê li ber chavên mirov radixe.

Vegotinên di derbarê Îsa de çawa li cîhanê belav bûne, Lawrence bi awayekî metaphorîk vedibêje. Zilamê mirî ji mezel radibe, hin caran weke fîgurekî mîtolojiya Grêkî hin caran jî weke yê mîtologîya Egypt û Roman li cîhanê othere. Hin caran mirî ye dûrî jîyanê ye, hin caran jî ji mirovên zindî bêtir di nav kelecana jîyanê ye...