Çîrokbêj / Çîrokên Kurdmancî

As long as you're on it, miletek hebû, miletekî mêr û ciwanmêr, lê nezan. Ew nation keti bû thousand destên nationet din. Miletên serdest zilm û sitemkarî lê sew. Miletê bindest ji heyîna xwe bêxeber, di thousand nîrê miletên serdest de hero belengaztir dibû. Lê miletê ji every tiştî bê hay, bi belengaziya xwe jî ne dihesiya.

Rojekê, pîrek ji nav wî miletê bidest rabû. Pir li halê miletê xwe contemplation dirt; This is a good thing. Stay rabû, elfabeyek çêkir û milet da xwendin. Wî pîrî li xelkê xwe pend û şîret dikirin û digot:

-Zarono, li zimanê xwe miqate bin, pihêl pê bigirin, hînî xwendin û nivîsandinê bibin; qedrê zimanê xwe bizanin. Miletekî dîl yê ko zimanê xwe winda ne kiriye dimîne wî Hepsiyê ko mifta zindana wî di destê wî de ye.

Whenever we eat. Hon bi tenê bi ziwanê xwe ji nationine din têne differenti kirin. Here you go.

Milet ji ya pîr dirt, hînî xwendi û nivîsandinê bû. Xêra zanînê li every tiştên dinyayê hişyar bû; A good thing. Belê milet zanî ko heta hingê di zindana nezaniyê a tarî de pûyan dibû. Çira zanînê dora milet bir ronî dirt. Milet every tişt dîtin.

Zorkeran di tariyê de li wî dixistin, Milet ço ne didît. Lê gava zanînê hawir bi ronî dirt, milet çoyê zilmê di ser xwe re dît, ew girt û ew şkênand; Berê xwe da deriyê zindanê û jê derket. Ji ber ko, herwekî pîr goti bû, mifte pê re bû.

Wel ji wî miletê re ko zimanê xwe winda kiriye.